Produkcja biogazu staje się coraz ważniejszym elementem transformacji energetycznej. Dzięki niej możemy efektywnie gospodarować odpadami organicznymi, wytwarzać odnawialną energię i zmniejszać emisję gazów cieplarnianych. Jednak nawet najbardziej zaawansowany system nie będzie w pełni efektywny, jeśli nie poradzi sobie z jednym z największych zagrożeń dla jakości biogazu — siarkowodorem.

Siarkowodór w biogazie – dlaczego to groźny problem?

Siarkowodór (H₂S) to bezbarwny gaz o charakterystycznym zapachu zgniłych jaj. Powstaje naturalnie w procesie fermentacji beztlenowej, a jego obecność w biogazie jest zjawiskiem powszechnym i jednocześnie wysoce niepożądanym.

H₂S w biogazie powoduje:

• • Zagrożenie zdrowotne – już przy 10 ppm może powodować bóle głowy i nudności, a wyższe stężenia są toksyczne.

• • Korozję instalacji – prowadzi do uszkodzeń fermentatorów, zbiorników, rur i układów CHP.

• • Spadek jakości biogazu – gaz zbyt zanieczyszczony siarkowodorem nie nadaje się do wprowadzenia do sieci.

• • Straty finansowe – od przestojów po nieefektywne dozowanie chemikaliów.

Skąd bierze się siarkowodór w biogazowni?

H₂S to produkt uboczny rozkładu siarki zawartej w substratach organicznych. Jego stężenie zależy od wielu czynników: rodzaju surowca, warunków fermentacji, temperatury i pH. Może wynosić od kilku do nawet tysięcy ppm. Problem pogłębia się, gdy nie jest prowadzony stały monitoring – wtedy nie wiadomo, czy i ile preparatu neutralizującego należy dodać, by skutecznie go wyeliminować.

Jak kontrolować siarkowodór w biogazie?

Chemiczna neutralizacja to za mało

Wiele biogazowni usuwa siarkowodór za pomocą chemikaliów, np. związków żelaza, które wiążą H₂S w stabilne związki chemiczne. Jednak dozowanie „na oko” prowadzi do dwóch scenariuszy:

• • Zbyt mało reagentów → zagrożenie korozją i spadkiem jakości biogazu.

• • Zbyt dużo reagentów → niepotrzebne koszty i marnotrawstwo środków.

Aby proces był efektywny i opłacalny, konieczne jest ciągłe monitorowanie stężenia siarkowodoru w biogazie.

Dlaczego pomiar H₂S to wyzwanie?

Dokładny pomiar siarkowodoru w biogazie jest trudny ze względu na specyfikę środowiska:

• • wysoką wilgotność,

• • zmienne temperatury,

• • obecność pary wodnej i zanieczyszczeń cząsteczkowych.

W takich warunkach tradycyjne analizatory gazów często zawodzą – zapychają się, wymagają częstej konserwacji i mają długi czas reakcji. Są skuteczne w laboratoriach, ale mało praktyczne w codziennej pracy biogazowni.

Rozwiązanie: czujniki typu plug-and-play

Coraz większą popularnością cieszą się czujniki nowej generacji, takie jak SulfiLogger™, które:

• umożliwiają ciągły pomiar nawet w trudnych warunkach,
• nie wymagają specjalistycznego kondycjonowania próbki gazu,
• zapewniają dane w czasie rzeczywistym,
• są łatwe w instalacji i praktycznie bezobsługowe.

Dzięki takim rozwiązaniom operatorzy mogą reagować szybko i precyzyjnie – zanim problem wymknie się spod kontroli.

Znaczenie danych w kontroli siarkowodoru w biogazie

Dane z czujników H₂S to nie tylko liczby – to narzędzie do świadomego zarządzania instalacją.

Ciągłe monitorowanie umożliwia:

• • natychmiastową reakcję na wzrost stężenia H₂S,

• • planowanie serwisów i konserwacji zanim dojdzie do awarii,

• • optymalizację dozowania chemikaliów,

• • redukcję kosztów operacyjnych,

• • zwiększenie jakości biogazu.

Integracja czujników z systemami SCADA pozwala na pełną kontrolę procesu w czasie rzeczywistym – operatorzy wiedzą dokładnie, gdzie i kiedy pojawia się problem oraz jak szybko muszą zareagować.

Siarkowodór w biogazie pod kontrolą

Siarkowodór w biogazie to niewidzialne, ale bardzo realne zagrożenie – dla zdrowia, infrastruktury i wyniku finansowego zakładu. Dlatego nie wystarczy go redukować – trzeba go mierzyć, monitorować i zarządzać nim w sposób świadomy.

Dzięki nowoczesnym czujnikom i danym operacyjnym można:

• • zwiększyć bezpieczeństwo pracy,

• • obniżyć koszty operacyjne,

• • zapewnić zgodność z normami,

• • i uzyskać biogaz najwyższej jakości.

Więcej szczegółów na temat kontrolowania siarkowodoru w biogazie w naszym najnowszym numerze „Pod kontrolą”: Siarkowodór w biogazie – niewidzialne zagrożenie. Jak je kontrolować.